korkmakatan cesaretimiz kalmadı

gençlik hayalleriyle kurduğumuz temeller gün gelir basit bi kahkaya boğulup gider."ne kadarda saçmalamışım." demekten başka hiç bişey yapamayız.(keşke o hayalleri hiç kurmasaydık)Keşke beni büyütebilecek hikayeler yazsaydım.korkmaktan utandığım şeyler suratıma birer birer çarparken keşke elimi kolumu kaldırıp tersiyle çarpabilseydim zamanında...alışkanlıklara yeni bir alışkanlıkta zamanında bende getirebilseydim ve susmaktan başka çarelerde bulabilseydim..İNSANLARIN BULUNDUKLARI RÜTBELER VE SIFATLAR NE KADARDA BÜYÜTÜRMÜŞ KENDİLERİNİ OYSA BİLEMEZLER Kİ NE KADAR DA DİPLERE İNDİKLERİNİ BAĞIRIP ÇAĞIRARAK SUSTURDUKLARI O İNSANLAR BAĞIRIP ÇAĞIRARAK BÜYÜDÜKLERİNDE KENDİ FERMANLARINI YAZDIKLARININ FARKINDA BİLE OLAMAZLAR...korktuğumuz şeyler belkide bizizm için en iyileriydi ama korkuttular...belkide korkularımız doğru şeylerdi ama hiç bizamanda korkmaktan cesaret edemedik doğrularımızı bulmayailknur Y....